etkinlik raporu yazıyordum göya sonra bi baktım blogdayım.eski kitapların azıcık burun gıdıklayan ama sarıp sarmalayan kolları gibi kucakladı beni.son yazımı okudum içim şişti yarıda bıraktım.yok çok düzeldiğinden değil ama kalan motivasyonumu yiyeceğinden:) e napalım hayat devam ediyor.
nefes aldıkça umut vardır değil mi?
bu karizma kediyi hatırlıyorsunuz değil mi ? sebooo yerim seni :)
bende çok özlüyorum blog günlerimizi
YanıtlaSilbugün bloğuna baktım sende bir yıldır paylaşım yapmamışsın.birbirimize destek verelim ve o günler geri gelsin öznurum
Silheeeey hoşgeldiin :)
YanıtlaSilhoşbuldum:)
Sil