Fuarın Ardından...

Günaydın dostlarım.aydınlık bir Ankara  sabahından hepinize selam olsun.Günlerdir çoğunuzun bildiği gibi 4.sü düzenlenen Avrasya Hediyelik eşya Fuarına katıldığımı bağıra bağıra yazmıştım.dün nihayet bitti :) ama bende bittim.yanıma kar olan son bir ayda 4. kez antibiyotiğe başlamış olmam ve şişen bir bacak:))hayatımda ilk kez bir fuara katıldım sanırım şimdilik son olacak.fuarı Rem fuarcılık düzenlemişti.güvenilir bir firma olduğu kanaati vardı.stand ortağım şazinin tavsiyesiydi.sevgililer gününde katılmış ve çok memnun kalmıştı.ama bu fuar sonunda biz de dahil katılımcıların hiç biri memnun ayrılmadı.sebebine gelince birincisi standlar çok pahalıydı.6 metrekarelik alana 1350 lira verdik.ikincisi gelen ziyaretçilerden para alınması ki bana göre çok anlamsızdı.üçüncüsü yerli ve yabancı katılımcılar arasında ayırım yapılmasıydı.bizler para öderken filistin,kosova iran vs dan gelenlerden para alınmadığını öğrendik.fuarın ilk gününden itibaren sürekli dolaşıp para istenmesi ayrı bir görgüsüzlüktü (para vermeden kaçan olmuş daha önceki fuarlarda) ki bizi bağlamaz.sonuçta sözleşme yapıyorsunuz.bunlar fuar firmasına ait sıkıntılardı.bunun dışında istenilen satışın olmaması tüm katılımcıların ortak sıkıntısı oldu.çoğu insan stand parasını çıkaramadan ayrıldık bende dahil:) bir kaç gün üzülsem de sonrasında sağlık olsun dedim.ama beni en çok üzen şey cidden el emeğine verilemeyen değer.insanlar sizin emeğinizi bir kenara bırakın yaptığınız işin maliyetini bile kurtarmayacak paralarla alışveriş yapmaya çalışıyorlardı.birde ölücüler vardı:) ölücüler kapanma saatine yakın gelip her şeyi indirimli koparmaya çalışan müşterilere deniyormuş fuarcıların arasında:) ama her şey bir yana bana tecrübe oldu.şaziyle uzun zamandır bu kadar birlikte olmamıştık (eski yani emekli müdür yardımcım).o ve eşi inanılmaz keyiflilerdi.beni sürekli çok zayıf olduğumu düşündüklerinden beslediler.:)) konuştuk oynadık eğlendik.:) üstelik bir sürü ders çıkardım bu işten.birincisi fuarcılık bana göre değilmiş:) ikincisi para cidden insanları ölçmede güzel bir araçmış.ha ha bir ölçüm yapma durumunda kaldım da:) üçüncüsü ise tüm başarısızlığıma rağmen hala ticareti çok zevkli buluyor olmam:) o yüzden emekli olduğumda iş olarak devam ettireceğim ki devam etmek için emekli olmayı da beklemeyecek küçük adımlarla internetten devam edeceğim.mesela bir dükkan açacağım.

tüm bunların yanında çook güzel insanlar tanıdım.en güzeli de aralarında blogcu arkadaşlarımın olması.sağolsunlar beni desteklemek ve tanışmak için ziyaret ettiler.mesela sevgili İknur yani ikn desing,sevgili Yasemin yani dünden bugüne bloğunun sahibi gibi güzel insanlar.selcen ve serpilde zaten stand almışlardı hep beraberdik ve daha bir kaynaşıp tanıdık birbirimizi ve çok keyif aldık.ayrıca nalanım şeker kadınım beni yanlız bırakmadı.şimdi antalyada buradan ona kocaman öpücükler ve selam yolluyorum.

işte böyle dostlar biraz uzun bir yazı olup gözlerinize şenlik olmuş olabilir ama inanın bu kadarcık makaslayabildim.:)

şimdi sırada 21 -24 mayıs tarihlerinde Yunus Emre Kültür Merkezinde yapacağım sergi ve yine 24 Mayısta aynı yerde yapacağım defile var.zaman çok az kaldı ve çooook iş var.bu hafta nereden baksanız 300 ile 400  arası elbise tasarımı toplayacak not verecek ve oluşturacağım bir jüri ile birinciyi seçeceğim.onlara (cebimden) ödül vadettim.çok heyecanlı çalıştılar.çook çılgın kıyafetlerimiz var.defileyi kaçırmayın derim:) ayrıca bir kareografi düzenlemem gerekiyor.bu konuda deneyimi olan var mı ?bana fikir verecek...

hayırlısıyla sorunsuz bir şekilde bunları da atlatıp notları da verdi mi benden iyisi olmayacak:) fikir,öneri,yardım vs açığım haberiniz ola:) hepinize kucak dolusu sevgiler dostlar.