TATİL BİTTİ:((

Okuyan da cidden tatil yaptım dinlendim sanacak ama neredeee.YORGUNUM! bedenen ve ruhen yerlerdeyim.Ankara ya geleli 2 gün oldu ama daha evimdeki koltuklara oturamadım tıpkı memlekette de annemlerin koltuklarına oturamadığım gibi.neden diyebilirsiniz?ya da ne abartı yapmış ama gibilerinden bir cümle geçebilir aklınızdan..ama abartıyor olmayı ne çok dilerdim..ramazanın ilk haftası hastalandığımı yazmıştım zaten annemden dolayı haftada en az 1 gün hastanedeyken bu gün sayısı 5 e çıktı.hafta sonu da baksalar gidecektim.isyan bayrağını çeken böbreklerimin dışında dizlerimde beni öldürüyordu.ramotolijiyede gittim.zaten hastaneye elinizi vermeye görün kolda gidiyor:)lafı hep uzatıyorum.ramotoloğum bana önce kaç yaşındasın ?dedi.ki bu soruyu tüm tetkiklerin sonuçlarını göstermeye gittiğimde sordu ve cevabı zaten dosyamda yazıyordu.42 dedim.ama sen 80 yıl yormuşsun bu bacakları ve elleri dedi.ne iş yapıyorsun dedi.KADINIM dedim ama öyle baktı sonrasında ekledim.anneyim,eşim,öğretmenim,ev kadınıyım.tamam anladım dedi.tıpkı ülkemde yaşayan milyonlarca kadın gibi.bugün haberlerde dinledim ülkemizde kadınlar kalpten erkekler kanserden ölüyorlarmış.bir iki röportaj yapmışlar.erkekler kadınlar çok konuşuyor erkekler ondan kanser oluyorlar diyor.(çok sigara içiyorlar,alkol yanında çerez demeyi unuttu).bu ülkede kadın olma gerçeğini bilmiyorlar  tabi ki.ne çok yük bindirildiğini ne çok şey beklendiğini.süper bir eş,süper bir anne,süper evlat,süper komşu,süper ev kadını,süper aşçı,süper bir psikolog,süper bir çalışan,süper....süper olmayı artık beceremiyorum ben.zaten öyle miydim oda tartışılır.
dün kendime o kadar acıdım ki utanmasam ağlayacaktım.sabah kemoterapi alan annemi eve getirdiğimde yolda klimadan hastalanan kızımı doktora götürmek için evden çıkacakken,hastaneden arandım."dolunay hanım yarın ameliyata alacağız sizi bugün hastaneye gelmeniz gerekiyor"ayy bendeki paniği anlatamam.ne ameliyatı derseniz ufaktan artık canımı çok yakan bir kasık fıtığım var elden geçecek.ne yapmalıydım.annem fena evde yatıyor,kızım hasta,yemek yapılacaktı,3 makine çamaşır daha vardı yıkanacak,sonra yolculuktan yeni dönmüşüz ev berbat,ramazanda başlayıp apar topar memlekete gitmek zorunda kaldığımdan dolayı bitmemiş temizlik(bayramdan 5 gün önce büyük amcamız vefat etmişti),boşalması gereken bulaşık makinesi...2 saat sonra takside hastaneye giderken yatak odamın duvarlarını ameliyat sonrası silebilir miyim diye düşünüp bi yandan acaba derslerin ne kadarını kaçıracağım şeklinde bir ankisiyete durumuna girmiştim.oysa ben hastaneye ameliyata gidiyordum.düşünebiliyor musunuz bu nasıl bişey nasıl bir duygu ki bu kadar işlemiş beyne sağlık sorununa rağmen ben hala sorumluluklarımı düşünüyordum.
işte kadın olmak bence bu .komplike bir şey,tek başına kocaman bir dünya ve erkekten kendini ayıran en büyük fark..bu ülkede kadınları daha küçücükken böyle yetiştiriyoruz.yeni nesil belki bu kadar değil ama çok ta farkı yok kanımca.
tüm bunları neden yazıyorum burada neden paylaşmayı tercih ediyorum bilmiyorum.yüzlerini bile görmediğim ama üzerinde tahmin yürütüp karakterlerini tahlil edip.beğendiğim,hayran olduğum,takdir ettiğim bir sürü dostla paylaşmanın iyi geleceğini düşündüm belki de.belki de benim kadar yorgun olacağınızı,ya da bir zamanlar olduğunuzu düşündüm.bilmiyorum.sadece çok yorgunum.ama tatil bitti...sevgiler..