HUZUR İÇİNDE HUZURUNUZDAYIM:)

O nasıl bir başlık öyle derseniz aynen okuduğunuz gibidir diyeceğim:)) huzuru yaşamak ne kadar muhteşem.yüreğinizde daraltmayan yer kaplamayan sıkıntıların olmaması demek huzur.yaklaşık bir haftadır bloğumada sizlere de gelemedim bakamadım.çok yoğun bir haftaydı.annem ve babam geldiler.annemin kemoterapi sonrası ilk kontrolüydü.kan verdi.sonuç ne çıkacak diye zaten uzun zamandır yüreğimde sıkıntısını yaşıyordum.o sıkıntı giderek yer kaplıyordu içimde.şimdi terk etti beni:) sonuç iyi yani.sadece el ve ayaklarında özellikle parmaklarındaki uyuşma ve hissizlik için artık yan etki değil hasar olduğunu söyledi doktorumuz canımız sıkıldı ama şükür!nörolojiye gidecek test yaptıracak ve ilaca başlayacak.babam da hastalandı ilk geldiği gün aksi gibi.hasta hasta yolladım onları İstanbula.raporum bitti işe başladım.yüzlerce resim baktım yine.notları girdim e okula.çalışmalarını yapmayan öğrencilere ne vereceğim konusunda iki gece kıvrandım:( orta yolu buldum.yönetmeliğe göre gitmiyorum bu konuda yani şöyle yapıyorum resmin nasıl olduğundan ziyade malzeme getirip getirmediğine ve çalışıp çalışmadığına ve bitirip bitirmediğine bakıyorum ki aslında doğrusu da bu.zümrem benim 100 verdiğim resimlere bakıp dudak büküyordu(1 yıldır konuşmadığım için dudağını da bükse görmüyorum-ne kötü değil mi hele bir öğretmenin küs olması ama uzuun hikaye ve inannın vicdanen çok rahatım) hatta bana sergi hazırlarken "3'lük resimleri neden asıyorsunuz ?diyordu ona göre 'lük tabiki.:)bak bide dedikodu yapıyorum:)sözün kısası çocuk kendini ifade edecek bunu yaparken teknik konuda bilgi verip yönlendirebilirim.ama gökyüzünü kırmızı boyamak istiyorsa neden olmasın?zaten 6.sınıftan sonra kaygılanmaya başlayıp gerçekçi yapacağım diyerek hayallerine ket vuruyorlar.çok uğraş veriyorum bu konuda ama öyle bir yetiştiriliyoruz ki farkında olmadan işleniyorlar ve yaptıkları resimlerde bile kendini gösteriyor bu .
fotoğraflarını çekecektim kuzularımın ama makinem yanımda değildi.görmenizi isterdim özellikle 4 ve 5 . sınıflarım önce gelip bi güzel sarılıp mıncıkladıktan sonra ellerini bellerine  koyup "NEDEN GELMEDİN?" diye sormaları çok şekerdi:)) dersi çok seviyorlar.atölyeye gelirken ki hallerini görseniz.ama işte 6 ya geçince bi haller oluyor büyüdük diyorlar sarılmayı,seni çok seviyorum demeyi bırakıp yandan yandan çaktırmadan yapılan bakışlara saklıyorlar sevgilerini...
lafı çook uzattım.özlemişim.önce dostlarımın kapılarını çalayım dedim ama benim çalışkan dostlarım boş durmamışlar o kadar çok şey paylaşmışlar ki yaz yaz bitiremedim.zamanla inşallah..
annemler  eli boş gelirler mi kocaman kolilerle geldiler.yazması ayıp ama bir ikisini paylaşmazsam çatlayacağım:)

bu domatesler bahçemizden.bu mevsimde hala bahçeden yiyebilmek muhteşem.biraz buruşmuşlar olsada tadları harika:)
bu gördüklerinizin ne olduğunu çıkarabildiniz mi? :) mantar.evet mantar.yine bahçeden ama yemek için değil formları babamın çok hoşuna gitmiş ve onları öylece kökünden söküp kurutmuş.kızım bunları mutlaka değerlendirir demiş:) ma aile geri dönüşümcüyüz:) henüz nasıl değerlendirirm bilmiyorum ama benimde çok hoşuma gitti.sizce de öyle değil mi?

bu pembiş örtü ise söylemesi ayıp genç kızken kasnakta yaptığım çin iğnesi yatak örtüsüydü.gençlik ve cahilliğin birleşimiyle böyle bir renk seçmişim ama erinmeden kasnakta çin iğnesi yapıp tek tek bu motifleri işlemiştim.yanlarında farbası vardı.annem onu söküp kenarlarını dikip söktüğü saten farbalarla bana geri getirdi.(evlenirken yatağımıza küçük geldiğini görünce anneme bırakıp misafir odasında kullanırsın demiştim ama o kıyıp kullanmamış) sen bişleyler yaparsın bunu dedi ama aklıma bişey gelmedi(henüz):)sizce ne olur ki bu?