bugün çok yorgunum.Ruh yorgunluğumun yanında bedenen de çok yoruldum.ev köşe bucak süpürülüp silindi.halı ve koltuklarda:) (sadece salondakiler.kızım da oğlumda beraber sildiler halıları.mecburen her yer parmak izi ve kırıntııı.cumartesi oğlumun doğum gününü yapmayıp pazar gününe ertelemiştik eşimin işi nedeniyle.dün hazırlık,alışveriş vs zaten beni bitirdi üstüne bide misafir(çok çocuk:) oyyy.içlerinden biri vardı ki ege ,eşimin erkek kardeşinin oğlu.ege annesiz bir çocuk.3 yıl önce annesi terk etti.hayatımda asla anlayamayacağım bir insan (anlamak ta istemiyorum artık) ki istesem de zor.bir annenin çocuğunu bırakmasını anlayamam.ha çok absürt durumlar olur vs ama ucu açıktır ne bileyim babaya bırakmış olsa bile hafta sonları görür vs.ama beni unutsun öldü bilsin diyebilmek!anlayamam.anlama şansım yok.hayatına başka bir erkekle yeniden başlayabilme cesaretini bulabilmek ama çocuğunu isteme cesaretini göstermemek!anlayamam.geçen hafta kayınvalidem annesini (belki) görebiliriz umuduyla anneannenin evine götürdüler egeyi.anneanne bir daha aramayın o evlendi ve istemiyor çocuğu demiş.arada yaşanan onca şeye rağmen kayınvalidem ege mutlu olsun diye çok uğraştı ama 3 yıldır bir kere bile telefonlara çıkmadı çocuğu görmek istemedi.anlayamıyorum.bunları burada neden yazıyorum bilmiyorum ama çok kızgınım.neden insanlar kendilerini tanımadan,evliliklerini oturtmadan,yada isteyip istemediklerinden emin olmadan çocuk yaparlar?bu çocuğun suçu ne?işte her kadının anne olamayacağının göstergesi.anne olmak için 9 ay karnında taşımak yetmiyor.mobilya almaya da benzemiyor.hadi ben sıkıldım bu modelden geri verelim diyemezsiniz.çocuk başlı başına bir iş ve kesinlikle dünyanın hem en zor işi hem en muhteşem işi...dün egemen evi başımıza yıkarken her cicianne deyişin de yüreğimi dağladı.yaş aldıkça daha bir duygusallaşıyor insan galiba.ben katılaşacağımı zannederdim ama yok.sabaha kadar rüyamda egemen elimden tuttu ben annesi-yada müsveddesiyle kavga ettim:)5 te dayanamayıp uyandım artık.:) dün bedenen çok yoruldum ama ruhum paspas oldu:(
Alanaycım belli çok yorulmuşsun ama ev tertemiz mis gibi ne huzurlusundur şimdi.Hepimiz anneyiz Ege'nin durumuna çok üzüldüm, iki kere okudum yazını.Annesinin istemediği ilerde nasıl anlatılabilir, ruh halini düşünmek bile istemiyorum.
YanıtlaSilNoblessem evet huzurluyum ve artık hobilerimin başındayım:)
YanıtlaSilege konusunda haklısın.zaten anlatamıyoruz .annem gelecek diyor.3 yıl geçti hala diyor.o yüzden geçen hafta psikoloğunda önerisiyle görüştürmek istedik ama ..ama işte..Allah yardımcısı olsun hem onun kayınvaldemin..
yaaa okudum dağıldım alah o çocuğa kötü gün göstermesin en kötüsünü yaşamış zaten:(
YanıtlaSilçok üzüldüm gerçekten neler yazacaktım hepsi gitti aklımdan allah ıslah eylesin merhamet versin hepimizn kalbimize yanlışa düşmeyelim:)
Anlayamadığım, inanamadığım bir konudur bu... Bir annenin çocuklarını bırakıp bir daha aramaması, hele ki başka bir adam için, hani bazıları da yeni vardıkları adam istemez diye atar çocuklarını, hiç anlamam... Hayvanlar bile nasıl sahiplenirler yavrularını, ama bu yaratıkların düşünce yapısını anlamak mümkün değil doğrusu :(
YanıtlaSilçok üzüldüm inanın,gözlerim dolarak okudum,her insanın herşeyi bırakıp gitme herşeyden elini eteğini çekme anları gelir,ama çocuklarını düşününce vazgeçer,çünkü hayat yalnız kendisinin değil çocuklarınındır da,,Allah yardımcısı olsun ege'ninde babaannesininde...Ah çok haklısınız yaş ilerledikçe insan duygusallaşıp sabır yumağı olup çıkıveriyor,her zaman söylerim,Allah can sağlığı versin çocuklarımızı ve bizleri kötülüklerden kötü niyetlerden korusun inşAllah...çok uzattım galiba...Sevgiler...
YanıtlaSilsapur supur aglagim alanay..anlamasinlar diyede nezleden dedim.(ki gercekten nezleyim inandilar).kimisi öpmeye koklamaya kiyamaz.. Kimileri de böyle yapiyor galiba..allah yavrucugu iyilerle karsilastirsin gelecekte..babaannesini basindan eksik etmesin..kimileri cocuk ister edinemez, kimisi de degerini bilmez..:(
YanıtlaSilyok ağlatma üzmek değildi amacım ama ne bileyim bende dağılmıştım dün.her gördüğümde de dağılıyorum biraz daha.çocuklarıma anneme babama şükrediyorum bir kez daha.babasıda başka bir kadınla beraber.oda çocuğu annesine bıraktı almadı yanına.çünkü beraber olduğu kadın istemedi.düşünebiliyormusunuz?korkunç.zaten her şey kaynımın başının altından çıkıyor.hepimizin hayatını mahvetti.onun yüzünden tam 10 yıldır borç ödüyoruz.daha 30 ayım var ona ait olan ama benim üzerimde görünen borcun bitmesine.ne diyeyim.Allah bildiği gibi yapsın ve hepinizin hepimizin dualarını kabul etsin...sağolun .
YanıtlaSilBen hiç bir kadının çocugunu bırakıp gidebilecegini düşünemiyorum. Annelik çok farklı bir duygu, dünyadaki en büyük aşk. İnsanları anlamak zor alanayım, Allahtan Ege'nin yanında sizler varsınız..
YanıtlaSilŞimdi yorumunu okudum, bir insan bütün aileyi karıştırabiliyor işte, bizde de var ona benzer biri :(
Off Alanaycığım offf, nasıl bir histir bu, kimi yıllarca evlat sahibi olmak için denemediği yol bırakmaz kimi elindeki mücevheri elinin tersi ile iter aramaz.İnşallah başka çocuklar getirip bırakmaz ardından böylesi bir insan Bir anne bir kadın demeye dilim varmıyor inan. Yarın o çocuk büyüdüğünde bir de iyi bir mevkiye gelirse bu kere peşine düşüp sömürmeye kalkarlar çocuğu iki taraflı. Ben çalıştığım şubede yaşadım bunu yetiştirme yurdundan personel alımı yapıldığında, eli ekmek tutunca annesi de çıktı, sülalasi de yamanmak istediler çocuğa, rahat yüzü vermediler bir müddet ama çocuk sağlam yetişmişti koydu tavrını ve devam etti yoluna ama kendi yoluna ona çizilen yola değil, çokda mutlu bir evliliği var şimdi 2 de dünya tatlısı bebeği, onlara aynı kaderi yaşatmamak için bir baba olarak canla başla çalışıyor takdir ediyorum her daim. Egecik şanslı gene de sizler varsınız yanında, sahip çıkın ona,kuvvetli bir çocuk olması için destekleyin yüreklendirin onu. Benim için mis yanaklarından öp emi. Temizlik konusu için darısı başıma diyorum da kapı pencere açılmıyor bu soğukta herkes evde, üstten üsten yapıyoruz.
YanıtlaSilŞoktayım. Bir zamanlar birileri, "çocuklarını sana göstermem" gibi bir tehdit savurmuştu bana. Gözümün karardığını, bedenimin devleştiğini filan hissetmiştim. Öyle delirmiştim ki karşımdaki fena halde korkmuştu. Şimdi sen bir annenin evladını reddettiğini anlatıyorsun, ben yine deliriyorum. Bu benim aklımın asla almayacağı bir duygu. Acaba anlaşılabilir bir tarafı var mıdır? Psikolojide bunun bir açıklaması olmalı. Tecavüze uğrayan kadınların böyle tepki verdiklerini biliriz. Bu kadıncağızın ciddi bir ruhsal sorunu olmalı. Kim bilir? Ama inan Alanay, onun neler hissettiğini, nasıl bir psikolojik sorun yaşadığını, hangi mantıkla böyle davrandığını öğrenmek isterdim. Ege'nin böyle duyarlı ve sıcacık bir ailede (Başta baba ve babaanne) yaşııyor olması onun için ne büyük bir şans. Büyüyünce mutlu bir baba olacaktır inşallah. Senin sabahlara kadar zihninde kavgalar etmeni öyle iyi anlıyorum ki. Hayat hiç adil değil.
YanıtlaSilanne olmadığı gibi insanda olamamış.
YanıtlaSilHepimiz bu konuda aynı hislere sahibiz hemen hemen anlaşılan. Anlayabileceğim bir durum değil benim de...
YanıtlaSilEvladını terketmek, kendinden vazgeçmek değil midir? Yani senden bir parçayı arkada bırakmak, unuttuğunu söylemek, görmek istememek nasıl bir psikolojidir ki. Sağlıklı olmadığı kesin... Nedir orada asıl terkedilen ve arkada bırakılan insanlık mı... Bilemedim...
ben de üzüldüm Ege için, dediğin gibi 9 ay karnında taşımakla anne olunmuyor, ben de bu konuda bir iki şey söylemek isterdim ama cidden bunu bizzat yaşamış bir arkadaşım olduğu için o aklıma geliyor ve içim burulduğu için ekleyemiyorum, o yüzden ne hissettiğini de çok iyi anlıyorum :(
YanıtlaSilGazan mübarek olsun canımcım. Nice mutlu sağlıklı yıllarda evlatların sizlerle birlikte olsun inşallah. Senin de söylediğin gibi böylelerine anne değil müsvedde deniyor galiba. Acaba hayatı boyunca bu çocuğun vicdanını nerede ve nasıl verecek.
YanıtlaSilyorulmuşunuz, bitmiş şükür. Ege'ye üzüldüm ama "Allah annesini ayaklarına düşürsün inşallah" diye de dua ettim. O annenin müsveddesi olmaz ama yezidi olur bak.
YanıtlaSilNasıl bir vicdandır bu diyerek söze başlamak istiyorum. Her doğuran anne olmuyor maalesef. İnsanlar farklı karakter, yapı ve hayat görüşlerine sahip. O yüzden bir canlıyı dünyaya getirmeden önce uzun uzun düşünmek gerek. Eşini tanımak, evliliğini tartmak, çocuk isteyip istemediğine karar vermek ve en önemlisi kendini tanımak gerek. Yazık değil mi şimdi o çocuğa. Hayatu boyunca içinde hep bir boşluk olacak. Çocukluğu, ergenliği, gençliği özlem, hasret ve belki de nefretle geçecek. Yazık insan kendi çocuğuna bunu reva görür mü? Nasıl bir mutluluk kurabilir ki? Ay çok sinirlendim. Ama senin kayınvalideni de olgunluğundan dolayı kutlarım.
YanıtlaSililgi,dilek ve güzel yorumlarınıza teşekkür ederim dostlar...Allah egeye ve onun gibi annesi yada babası olmayan bütün çocukları korusun..
YanıtlaSil