Sevmek nedensiz baslardi, iste bu yazida öyle basladi, önce kagidi sevdim serdim önüme, sonra kaleme sevdalandim aldim elime ve hiç nedensiz basladim süt beyaz kagida yüregimi çizmeye...
on yillik sevmeye adanmis bir maziyle dikildi karsima yüregim, hatta taa ruhlar aleminde ögrenmisti sevdalanmayi, önce sevgilerin en büyügünü içine yerlestirmisti tanrıya duydugu, ki onun sevgisinden razi gelmemismiydi dünyaya imtihan için gönderilmeye... Sonra ruhunun bedene sarilma zamaninda bulundugu kutsi bedene sevdalandi, onun varligi için tüm çabalari sarfeden kisiye adini bile bilmedigi, sonralari anne demeyi ögrendigine... Gözlerini ilk açtiginda onu ürküten dünyayi tanidikça sevdi, tanidikça sevmekten vazgeçti...
Büyüdü, büyümeyi sevdi. Yürüdü, yürümeyi. Aglamayi bile sevdi zor zamanlarinda,yanlizligi sevdi kalabaliktan sikildiginda, ve kalabaligi yalnizliktan korktugunda... Oyuncaklari oldu, barbisini sevdi ama onunla oynamayi degil! Arkadaslari oldu birsürü sevdi onlarida kimileri çoktan unutmus olsalarda, Sevmekten vazgeçmeyenlerini sevdi, Dost bildi! Dost bildikleri de unuttu kime zaman, çekip gitti... Çekip gitmeyi degil kalmayi sevdi, kalip sevmeye devam etmeyi...Sevmekten hiç vazgeçmedi!
Bir gülü sevdi; dalinda duran, mevsimleri; dogayi zaman içinde renkten renge boyayan, mektuplari; uzak diyarlarda sevilenlerden birkaç satira sikistirilmis özlemleri tasiyan, dogayi, hayati, varligi, yoklugu hepsini sevdi iste... Parkta oynayan çocugu sevdi, dolmusta yanina oturan yüzüne bile bakmadigi kizi, yasli bir teyzeyi yer verdigi...Sevdi iste nedensiz...
Asik olmayi sevdi sonra, içine oturan o duyguyu, o delirten, bir anda terletip bir anda üsüten, ellerini titreten, yüregini sizlatan, aklini basindan alip uzak diyarlara tasiyan, özlemleri kavurup kavurup sicak sicak yüregine döküp daglayani, aglatani, güldüreni... Sevdi hiç pes etmedi, nedensiz basladigi yolculugunda yol almaktan vazgeçmedi... Sevdi, Sevdi, Sevdi...
Gün oldu kapiyi sabir çaldi,hiç tereddütsüz buyur etti içeri, "Beni misafir etmen gerek ne zaman gidecegime ben karar verecegim" dedi! En güzel minderlerini serdi yere, oturttu onuda kösesine... Evet ya sabretmeyide sevdi hala oturuyor minderinde...
Herkese yer var yüreginde! Aci çekmeyi bile sevdi bu divane yürek güzel günlerin kiymetini bilmek ugruna...
Hiç nedeni olmadan, içinde bir parça gaye gütmeden, çikar büyütmeden Sevdi ,Seviyor, Sevecek... Eger birgün vazgeçerse bu sevdadan iste o vakit bilinsin ki yüregim son nefesini verecek...
Sevgili olmak, önceliktir..
Sevgili olmanın şartı, öncelik..
Ölçü de bu.. Birini sevip sevmediğinizden emin değilsiniz.. Bakın hayatınıza.. Ona verdiğiniz öncelik ne?..
Ya da, onun sizi gerçekten sevip sevmediğini merak ediyorsunuz?.. En şaşmaz ölçü gene ayni.. Hayatındaki öncelikleriniz ne?..
Onun hayatında, her şeyi geriye iten bir önceliğiniz varsa..
Ve de siz, tüm öncelikleri ona veriyorsanız..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorum yazan parmaklar incinmesin:)