kırılma noktası

içinde yaşadığım bu dünyanın bana ve sevdiklerime ait olmadığını ayrımsadığım an sanırım.bize ait olmayan bu dünyadan kaçıp gitme zamanı.çünkü hayat diye  üzerinde durduğum çizgi kırıldı.o çizgi çok kırıldı daha önce de ama hep kırgınlıklarımı kırıklarımı hep yollara döküp azala azala döndüm kendime yine de.ama bu son kırılma çok eksiltti beni.
iyi insan olmak durumunu seçtiğimin bilincindeyim ve içimdeki iyi köpeği besliyorum ama istesem kötülük yapabilirim ,kötü köpeği besleyebilirim ama istemiyorum!TERCİHİM BELLİ.
ancak bu kırılma anı bana bu tercihle bu dünyada yaşamanın cehennem ateşi kadar sıcak olduğunu ,çok can yaktığını ve POZİTİF düşünceyi ve yaklaşımı korumanın azalmaktan daha çok yok olmak olduğunu hissettirdi.sorun şu:nereye gitmeli? televizyondaki ütopya programına baktım bir iki kez eşimin ısrarıyla .dağın başına da gitsen İNSAN faktörü olduğu müddetçe içindeki kötü köpeği obez yapan da gelecek belli.
ne yapmalı? 
günlerdir bu kırık çizgideyim dostlarım.suyun altında yavaş yavaş boğuluyor gibiyim.her şeyi görüyor ama bulanık duyup bulanık görüyorum.bir ara dibi görüyorum .ya da sadece karanlığını ...
sonrası belli bu satırları yazabildiğime göre.kendime bir tokat atıp çıkıyorum yüzeye almanın mucizesine tanık oluyorum...
nedir bu haller diye sorduğunuzu duyar gibi oldum.

aslında o hayat denen çizgi son zamanlarda çok kırıldı ama geçen hafta aldığımız haber canımı bu kez çok yaktı.kiminiz biliyorsunuzdur.kız kardeşim Amerikada yaşıyor.Newyorkda.o bir cheff, mükemmel pastalar ,kurabiyeler yapar,çok güzel fotoğraf çeker,çok güzel tango yapar,dünyanın en güzel annesidir,çok güçlü ve mücadelecidir.

 evine hırsız girmiş.evet olabilir artık hırsızlık vakaları çok çoğaldı vs diyebilirsiniz. ama o şerefsiz hırsız kıyamadığımız el bebek gül bebek büyüttüğümüz kardeşimi öldüresiye dövmüş.demirle.kafasına ellerine vurmuş.parmaklarını kırmış,parmağını kopartmış,sandalyeye bağlamış...canını çok yakmış.ama en önemlisi gözlerinden o güzelim ışığı almış.yazarken bile her aklıma geldiğinde,her düşündüğümde olduğu gibi kalbim sıkışıyor,nefes alamıyorum.ne tür bir canlı -ki hayvanın doğasında var onları es geçiyorum bunu yapar.paranın yerini söylemiş al git adi varlık.nasıl vurdun nasıl kıydın...
şimdi daha iyi.daha da iyi olacak.iyileşmeye çalışıyor bedeni.ama o korkuyu nasıl silecek gözlerinden bilmiyorum.tabiki psikolojik destek alacak.
Şükür! çok daha kötüsü olabilirdi,ölebilirdi,bitkisel hayatta kalabilirdi,asyam (kızı) evde olabilirdi,...
içimdeki kötü köpeği beslemek istiyorum bu kez sırf insan sıfatında görünen ama insan olmaya layık olmayan o saldırganın canını yakmak için...ama çözüm olmadığını da biliyorum.
ellerimi açıyor dua ediyorum yakalanması için.yaptığı bu vahşeti başka bir insana yapmaması için,
paylaşmak bazen acıyı azaltıyor ,azaltmak için paylaştım sizlerle,birazda yazarken düşünmek ve kendime telkin vermek için...
hem annem iyi bir facebook kullanıcısı ama blog okumayı henüz tam keşfedemedi.bu şekilde öğrenemez.evet ne annem ne babam biliyor.kanser tedavisi  gören bir anneye ve 4 kez kalp krizi geçirmiş bir babaya evladıyla ilgili bu haberi vermek mümkün mü?
Rabbimden diliyorum bu güzel ve mübarek gecede şeytana kul olmuş,içinde insan olmanın kırıntısını taşımayan insanlardan bizleri uzak eylesin.onlardan ve şerlerinden Allaha sığınıyorum.